خستگی مفرط در کودکان احتمالا ریشه ژنتیک دارد
طبق یک مطالعه، خستگی مفرط در کودکان تنها یک نشانه افسردگی نیست و به نظر می‌رسد که خود یک بیماری موروثی باشد.
دکتر "تام ای. فاولر" از دانشگاه "کاردیف" در "والس" و نویسنده ارشد این مطالعه به سرویس بهداشتی رویترز در نیویورک گفت خستگی مفرط نامشخص را نمی‌توان صرفا شکل دیگری از افسردگی تصور کرد.
با توجه به اینکه افسردگی اغلب با خستگی همراه است و برعکس، فاولر و گروه وی برای بررسی تاثیرات محیط و وراثت بر روی هر دو این بیماری، مطالعه‌ای بر روی دوقلوها انجام دادند.
مطالعه دوقلوها به محققان اجازه می‌دهد تا تفاوت میان تاثیرات محیط زیست و ژن‌ها را تشخیص دهند.
درحالیکه دوقلوهای همسان محیطزیست و ژن‌های یکسانی دارند، دوقلوهای غیرهمسان یک محیط زیست دارند اما تنها از نیمی از ماده ژنتیک یکدیگر برخوردارند.
بنابراین احتمال داشتن بیماری‌های یکسان بر اثر نفوذ شدید ژنتیکی در دوقلوهای همسان بیشتر است.
محققان در این مطالعه دو هزار و ? 398?جفت دوقلوی در سنین ? 8?تا ?17? سالگی را مورد مطالعه قرار دادند.
در این مطالعه در صورتیکه خستگی دست کم در یکی از جنبه‌های مرتبط با مدرسه، فعالیت‌های تفریحی و یا ارتباط با خانواده و همسالان اختلال ایجاد می‌کرد و اگر هر روز نیاز به یکساعت استراحت در روز داشت، مفرط یا مختل‌کننده در نظر گرفته می‌شد.
اگر این وضعیت کمتر از یک هفته ادامه داشت، در دسته "خستگی کوتاه مدت" و درصورتیکه بیش از یک ماه ادامه داشت در دسته "خستگی بلندمدت" قرار می‌گرفت.
محققان دریافتند، درحالیکه نفوذ محیط بر خستگی کوتاه‌مدت قویتر از تاثیر وراثتی نفوذ فامیلی بود اما به نظر می‌رسید که هر دو خستگی کوتاه‌مدت و بلند مدت ریشه‌های ژنتیک داشتند.
همچنین محققان افزودند، تحقیقات نشان داده است خستگی مفرط هرچند در بسیاری موارد با افسردگی همراه است، اما تاثیرات وراثتی و محیطی آن از الگوهای مختلفی پیروی می‌کند.
فاولر گفت: علت بروز خستگی مزمن در کودکان که می‌تواند به سندرم خستگی مزمن (? (CFS?در بزرگسالان ارتباط داشته باشد، هنوز مشخص نشده است.

تیک
تیک که بعضی ها به آن انقباض عادتی  هم می گویند عبارت است از حرکات ناگهانی وسریع غیرارادی و تکراری که شبیه انقباض وتکان یک عضله است. تیک ممکن است در یک یا چند دسته از عضلات یا در یک عضو ظاهر شود.این حرکات ظا هرا به منظور خاصی صورت نمی گیرد ولی  بی علت و بدون انگیزه هم نیست و در کودکان شاد، راضی، ایمن و متعادل از نظر روانی و عاطفی و هیجانی کمتر دیده می شود. بین شدت تیک و شدت واکنشهای عاطفی و هیجانی همواره رابطه نزدیک وجود دارد و غالبا بر اثر استرس بدتر می شوند.  تیک می تواند هر گروه از عضلات را در گیر کند.
تیک ها به سه دسته عمده تقسیم  می شوند:
 1-تیک گذرای دوران کودکی 
 2- تیک های مزمن
 3-  سندرم ژیل دلاتوره
1 _تیک گذرای دوران کودکی 
 شایعترین اختلال حرکتی در دوران کودکی است در پسرها شایعتر است و اغلب سابقه فامیلی در این گونه بیماران مثبت است . این تیک ها شامل : چشمک زدن یا حرکات صورت ؛ صداهای گاه و بی گاه ناشی از پاک کردن گلو ( تک سرفه )
این اختلال برای هفته ها تا کمتر از یک سال باقی می ماند و احتیاج به دارو درمانی ندارد. این تیک ها معمولا در هنگام خواب از بین می روند و در طی فعالیتهای روزانه کاهش می یابند و در واقع  نوعی تخلیه روانی است. این نوع تیک ها معمولا در سروگردن ظاهر می شوند.میزان هوش در ایجاد تیک هیچ دخالتی ندارد . به کرات دیده شده است که تیک همراه سایر علائم و مشکلات روانی مخصوصا بیقراری و خستگی زودرس، عضبانییت، ترس، اختلال خواب و اشتها، جویدن ناخن و حتی اگزمای کودکان بوده است.
2 _اختلال تیک حرکتی مزمن
  این اختلال در کودکان بروز می کند و تا بزرگسالی باقی می ماند .این تیک بطور مشخص بیش از سه گروه از عضلات را بطور همزمان درگیر میکند و ممکن است در تمام دوره زندگی بروز کند.
3_ سندرم ژیل دلاتوره
حالتی است که در تمام طول زندگی وجود دارد و شیوع آن 1/2000 میباشد و شروع آن از سن 2 تا 21 سالگی است.و ژن آن بصورت اتوزومال غالب به ارث می رسد. و علاوه بر تیک ؛ اختلال وسواسی و اختلال پیش فعالی و کاهش توجه بصورت مکرر دیده میشود. بطور کلی تیک حرکتی همراه حرکات متعدد رو به بالاو پایین در صورت، پلکها، گردن و شانه ها است همراهبا تیکهای صوتی شامل صاف کردن گلو؛تو دماغی حرف زدن؛ حالت نیشکون گرفتن،  بد دهنی ، پّژواک گوئی، مکرر گوئی ، تقلید حرکات دیگران ، بیان صداها غیر قابل کنترل است و مکررا ارتباطات اجتماعی بیمار را به خطر می اندازد و پیش آگهی نهائی بیماری را اغلب میتوان با ارزیابی شدت شکایات در دوره نو جوانی بر آورد کرد.
دارو درمانی زمانی بایستی در نظر گرفته شود که تیکهای حرکتی یا صوتی بطور مشخصی در ارتباطات اجتماعی و تحصیلی کودک مداخله کند. در درمان تیک نباید به نوع تیک اهمیت داد بلکه باید کودک را درمان کرد. وادار کردن کودک به اینکه جلو آینه بایستد و خود را در هنگام تیک تماشا کند یا روشهای دیگری مانند ماساژ، معالجه با برق ، و نظایر آن مؤثر نیست.
آرام و مساعد کردن اوضاع خانواده کودک ، رفع مشکلات درسی وتطبیق با مدرسه ، بخصوص اگر تیک در سنین دبستان و به علت مسائل درسی ظاهر شده باشد روش مؤ ثری است.
دارو درمانی
داروهایی که در درمان تیکها بکار میروند شامل بلوک کننده های دوپامین ؛آگونیستهای پره سیناپتیک نورآدنرژیک؛ ضد افسردگیهای سه حلقه ایی؛  و ضد افسردگیهای دیگر که بایستی حتما تحت نظر پزشک و در صورت نیاز  به دارو مصرف شوند